اثر زمان برداشت بر افزایش عمر نگه داری به رقم اصفهان

به منظور تعیین زمان مناسب برداشت محصول به رقم اصفهان، به منظور افزایش طول مدت انبارمانی و حفظ کیفیت آن، پژوهشی در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملاً تصادفی در 3 تکرار با 4 تاریخ برداشت و 5 ماه انبارداری طی دو سال (78 و 79) در منطقه فلاورجان اصفهان انجام شد. نخستین تاریخ برداشت در بیستم شهریور انجام شد و برداشت های بعدی به فاصله هر 10 روز یک بار انجام گرفت. پس از انجام آزمایش های فیزیکوشیمیایی لازم قبل از انبار، مابقی میوه ها به سردخانه منتقل گردید و برای مدت 5 ماه در سردخانه با دمای صفر درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی85% نگه داری شد. در طول مدت انبارداری به فاصله هر ماه یک بار از میوه های انبار شده در هر تاریخ برداشت نمونه تهیه و آزمایش های لازم انجام گرفت. نتایج این آزمایش نشان داد که تفاوت معنی داری بین تاریخ های برداشت و زمان انبارداری در صفات مورد اندازه گیری وجود دارد. در مقایسه میانگین تیمارها در صفات درصد قند، اسیدیته، پکتین و سفتی بافت میوه بین تاریخ های مختلف برداشت اختلاف معنی دار وجود ندارد ولی تنها در صفات درصد مواد جامد محلول و ph بین زمان های برداشت در سطح یک درصد اختلاف دیده می شود. از نظر زمان انبارداری در کلیه صفات بین تیمارها اختلاف معنی دار وجود دارد. از نظر مقدار مواد جامد محلول و درصد قند تاریخ برداشت چهارم و 5 ماه انبارداری دارای بیشترین مقدار است. از نظر مقدار پکتین و سفتی بافت میوه تاریخ برداشت اول و از نظر ph تاریخ برداشت دوم دارای بیشترین مقدار می باشند. با توجه به مقایسه میانگین تیمارها در مورد خصوصیات کمی و کیفی میوه به اصفهان در طول مدت انجام این پژوهش، تاریخ برداشت چهارم (181 روز بعد از گل دهی کامل) از نظر زمان برداشت محصول و 5 ماه انبارداری برای نگه داری میوه به اصفهان در سردخانه مناسب می باشد.